Vanmorgen vroeg, om een uur of 6, werd ik wakker. Terwijl buiten alles nog in duisternis was gehuld, hoorde ik een merel prachtig zingen, alsof de lente in aantocht was.
Het is bijna ongekend, zulk lekker weer als het nog is. En dan zijn we op dit moment nog maar een paar dagen verwijderd van de kortste dag en langste nacht. Daarna zullen de dagen weer gaan lengen.
De roosjes in onze voortuin bloeien nog! En in de afgelopen week zag ik twee duiven elkaar wel héél lief aankijken, alsof ze de lente in hun vredelievende kopjes hadden...Twee weken geleden zag ik zelfs enkele vogeltjes met grote takken in hun snaveltjes geklemd, wegvliegen, terwijl de maand mei toch nog wel een heel eind in het verschiet ligt. Verder, bij deze warme temperaturen ook niet te vergeten de muggen, die nog vrolijk rondzweven en hier en daar bij mij wat voedsel halen:(
Waar zijn de winters van vroeger? In mijn beleving uit de kinderjaren lag er in de winter altijd sneeuw. Ik zie me nog zo, samen met buurkinderen, op de slee over een dik pak sneeuw door de Vliegerlaan in Apeldoorn gaan, of van de 'Galgenberg' vlak bij Apenheul afroetsjen.
Nu vind ik het stiekemweg helemaal niet zo erg, wanneer de sneeuw wegblijft, want ik vind het met sneeuw altijd spannend om te rijden. Maar aan de andere kant, voor de kinderen is het een heerlijk iets en het is ook een prachtig gezicht en ik denk dat ook heel veel volwassenen er met volle teugen van genieten. Maar goed, we hebben het weer nu eenmaal niet in onze hand en dat is maar goed ook!
Hieronder wat winterse taferelen, getekend door Anton Pieck. Zo kunnen we toch wat in de winterse sferen komen wellicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten